Ken je dat gevoel? Dat je iets gaat doen wat eigenlijk best spannend is en dat je er daardoor tegenop ziet? Dat had ik toen ik naar Ede reed. De allereerste KringloopChat.

Natuurlijk had ik zo mijn voorbereidingen getroffen. En ja, ik had netjes pen en papier mee. Ook bedacht ik dat het leuk was om een kleinigheidje mee te nemen – al wist ik niet of het hun stijl was. Ik ben dus gegaan. Naar Naómi en Bart. En wat we overeenkomstig hebben? We. Love. Vintage. Bij hun huisje aangekomen voelde ik de spanning. Maar zodra ik op de bank zat, zakte dat wel. Het huisje straalde rust uit en ik zag wat vintage items. Wat vintage wel niet met je doet.. 😉

The Vintage Corner

Naómi en Bart runnen samen The Vintage Corner, vanuit hun huis in Ede. “Bart is ontzettend goed met websitezaken dus dat doet hij” zo vertelt Naómi. En Bart: “En zij is ontzettend goed in stijl enzo, dus dat mag zij doen. De taakverdeling is goed geregeld. “Maar inkopen doen we samen.”

En zo gaat het echt. Als ze weer van een leuke winkel horen of die ergens tegenkomen pinnen ze die op de kaart vast. En als er dan weer een inkoopdag is aangebroken dan gaan ze. Van te voren stippelen ze een route uit en berekenen ze hoeveel ze op een dag ongeveer kunnen doen.

Inkopen doen

En dan in die kringloop? “Dan gaan we allebei een kant uit. En dan komen we daarna weer heel eventjes bij elkaar om te bespreken of we de kringloop de moeite waard vinden om nog te blijven, of dat we weggaan. Dan lopen we alles na, het tempo houden we erin en gaan we daarna naar de volgende. We laden alles in onze auto.”

Terwijl Bart en Naómi vertellen zie je het enthousiasme. “Gelukkig hebben we nu een grotere auto. Hiervoor hadden we een Ford Ka. Je wil niet weten hoeveel daar in kon, we stonden elke keer weer te kijken. Zo zijn we op een keer naar het noorden van het land gereden, daar hadden we schoolkaarten op de kop getikt. Maar ze waren zo groot! En ik weet nog steeds niet hoe, maar we kregen ze in onze kleine auto. Helemaal rechtop zaten we niet meer.. en toen moesten we nog naar huis!” Alleen al de herinnering doet ons lachen.

Hobby

“Eerder deden we dit allebei naast ons werk, toen was het puur een hobby. Nu hebben we er voor gekozen om hier ook deels onze inkomsten uit te halen.” En of dat dan een bepaalde druk op hen legt? “Nee hoor, we hebben besloten dit zo te doen en als we echt die druk gaan ervaren dat we dan kritisch naar onszelf kijken. We moeten het wel leuk blijven vinden en van kunnen genieten.” En ik kan je vertellen: dat doen ze. “We kopen alleen spullen in die we zelf ook echt leuk vinden, dat helpt ook mee om keuzes te maken.”

Wij zien het niet als concurrentie. We vinden het tof om te zien hoe anderen het doen.

Concurrentie

Op Instagram zijn tig accounts die aan verkoop doen. Is dat dan weleens lastig, of? “Wij zien het niet als concurrentie. We vinden het tof om te zien hoe anderen het doen. Natuurlijk gaan we niet zeggen van om zo en zo laat moet je bij die en die zaak staan want dan komen er spullen. Het blijft ons bedrijfje. Maar echt concurrentie zien we niet. Wij doen het gewoon zoals wij het willen, maar gunnen het anderen ook.” Om mij – Wilma – heen merk ik wel eens dat mensen dat concurrentie gevoel wel hebben. Een heerlijke ervaring om dit zo met Bart en Naómi te kunnen bespreken.

We. Love. Vintage. En dat bleek maar weer. Toen ik het kleinigheidje uit mijn tas pakte (ik durfde het te geven want had het gevoel dat dit wel bij hen paste) zag ik twee blije gezichten. “Deze verkopen we niet, deze komt in onze eigen keuken.”

Hoe leuk is dat. Met een voldaan gevoel reed ik naar huis. Wat is Insta, wat is vintage, wat is KringloopChat toch leuk!

Bekijk hier andere blogs